afscheid, township, touwtje springen en monkeys!

Maandag 20 oktober ’08

Vandaag is mijn laatste stageweek ingegaan. Ik keek vandaag heel anders naar mijn stage dan normaal. Ik wist namelijk dat ik een school als deze, niet meer snel tegen zou komen. Het is een hartelijke school, die altijd dankbaar is als je ze wilt helpen en dat is zo een fijn gevoel. Ik heb vandaag dus ook extra van de kinderen en de lesjes genoten.
Na stage zijn we verder gegaan met ons onderzoek. Na het onderzoek hebben we een les van Ainstain weer bijgewoond. We worden nog echte sportfanaten hier!!
We gingen vandaag uit eten met Jan, omdat het zijn laatste avond was in Port Elizabeth. We hebben heerlijk gegeten bij ‘Barneys’, een café aan het strand, waar heerlijke livemuziek werd gespeeld door een man met een gitaar. Na een heerlijk diner en lekker mee geblèr met de muziek, hebben we een heerlijk ijsje gehaald bij de Mc Donalds en zijn we weer richting huis aan gegaan.

Dinsdag 21 oktober ’08

Vandaag hadden we een afspraak met de muziekleerkracht over de methodes van de school. Ze heeft ons veel kunnen vertellen over het muziekonderwijs, eigenlijk teveel. We hebben daar denk ik bijna 2 uur gezeten. Na stage zijn we naar Greenacres geweest om voor traktaties te kijken voor de kinderen en de mentoren. Ik heb een leuk Afrikaans spreuken boekje voor mijn mentor gekocht met ‘Dankie’ spreuken erin.
Na Greenacres ben ik aan mijn deelvraag gaan werken. Ik had er vandaag erg veel moeite mee, omdat mijn deelvraag te specifiek op de Nederlandse scholen gericht is, waardoor ik vast loop. Ik probeer nu mijn antwoorden zo te formuleren dat ze een beeld geven van de onderwijsmethode in Zuid- Afrika.
We hebben natuurlijk vandaag ook gesport. We waren jammer genoeg te laat voor het spinnen, we waren anders nummer 11 en 12 op de wachtlijst, dus zijn we gaan fitnissen.

Woensdag 22 oktober ’08

Vandaag was het dan de allerlaatste stagedag. We hadden afgesproken dat we allemaal wat zouden zeggen tijdens de ochtend bespreking. Er is namelijk voordat de school begint een vergadering van leerkrachten. Kirsten begon met de inleiding. We hadden een gedichtje uit het ‘Dankie boekje’ gehaald en Eef heeft deze voorgelezen. Daarna heb ik de directeur bedankt voor de mooie tijd die we daar hebben gehad en zijn we met een mooi praatje van de directeur en een warm applaus ook ‘terug’ bedankt.
De kinderen hadden vandaag een ouder ensemble. Dat is een soort ouderochtend waar alle ouders kunnen kijken wat hun kinderen de afgelopen tijd hebben gedaan op school. Ook worden hier de nieuwe ‘superstars’ uitgekozen. Elk kind wordt een superstar. De leerkrachten kiezen een goede eigenschap van het kind uit en belonen deze met de superstar badge. Na de ensemble heb ik een les aan de kinderen gegeven. Ik mocht zelf verzinnen welke les ik wilde geven dus ik besloot een les te geven die op mijn traktatie aansloot. Ik had namelijk voor de kinderen per tweetal een kaart die ze in konden kleuren en als postcard kunnen gebruiken, gegeven. Het is de bedoeling dat de kinderen deze naar Nederland opsturen, zodat ik een aandenken heb voor als ik thuiskom. Ik wilde weten van de kinderen hoe zij dachten over mijn huis. Ik heb ze daarom mijn huis laten tekenen. Ik heb ze geen aanwijzingen gegeven en ze hebben hun fantasie gebruikt. Uiteindelijk zijn er mooie tekeningen uit gekomen!
In de pauze stond onze cake al klaar. Wat alleen merkwaardig was, was dat er nog ongeveer 7 andere taarten stonden en heerlijke cooksisters. Ik had het met mijn mentor vaak over de typisch Zuid- Afrikaanse dingen en nu had ze allemaal Zuid Afrikaanse lekkernijen gekocht voor ons afscheid. Ik voelde me echt speciaal toen we daar zaten en iedereen gezellig taart zat te eten. We zijn voor mijn gevoel honderden keren bedankt. Het was een heerlijk gevoel om te weten dat mensen zo blij met je waren. We willen er zeker in onze laatste week nog langs. Ik ben nog naar de muziekleerkracht geweest om haar te bedanken voor haar medewerking en toen hebben we (natuurlijk) weer even gezellig gepraat. Ze vertelde me over hoe zij het nu vond in Zuid- Afrika, dat ze zich niet meer veilig voelt en dat ze het zo vreemd vind hoe het er hier aan toe gaat op school met de verschillende culturen. We hebben ook gepraat over een vroegere vriend van haar uit Nederland. Hij woonde aan een dorpje aan zee en hij heette André van Damme. André van Damme heeft in de visserij gewerkt en is voor een paar maanden in zijn jongere jaren naar Zuid- Afrika gegaan. Nu vroeg ze zich af of ik hem kon zoeken in Nederland, zodat hij wat van zich kon laten horen. Ik heb tegen haar gezegd dat ik het zou proberen, maar dat het wel een kleine kans was dat ik hem kon vinden.
Na een ontzettend lief afscheid van stage zijn Kirsten, Eef en ik naar het politiebureau gegaan om meer duidelijkheid te krijgen over het contract van het autoverhuurbedrijf. Na ongeveer een uur gewacht te hebben, konden ze ons vertellen dat we fout zaten, omdat we hiervoor eerder een advocaat in konden schakelen. We hebben besloten om thuis toch maar rond te vragen om te kijken of mensen daar iets (kosteloos) voor ons kunnen doen.
Vandaag was ook de laatste dag voor ons fitness- abonnement. We hebben een goede les bij Ainstain gedaan en zijn voor de laatste keer flink uit ons dak gegaan. We hebben nog vouchers voor als we van Capetown terug komen, zodat we wel nog in de laatste week kunnen sporten.

Donderdag 23 oktober ’08

Vandaag heb ik eerlijk gezegd echt niet veel gedaan. Ik heb geprobeerd om aan mijn onderzoek te zitten, maar dit lukte niet echt omdat ik nogal vastliep.

Vrijdag 24 oktober ’08

Vandaag hebben Kirsten en ik een paar kaarten op de bus gedaan. Daarna ben ik druk aan het werk gegaan met mijn onderzoek, zodat ik smiddags gezellig mee kon naar het cafeetje bij ons om de hoek. Gelukkig was ik optijd klaar waardoor ik mee kon met de rest van de meiden. Het was weer heerlijk. Ik wou dat ik het cafeetje mee naar Nederland kon nemen. Het is zo een heerlijk relaxed plekje om bij te komen van je schoolwerk. Na het lunchen hebben we nog wat schoolwerk gedaan en daarna gingen we ons klaarmaken voor de townshiptour van Khaya in de Walmer townships.
Eenmaal in de townships aangekomen kregen we eerst een praatje van een man die daar woont. Na het praatje hebben we de groep in twee groepen verdeeld en zijn we door de township gelopen. Er werd gezegd dat mensen blij zijn dat we er zijn, maar ik had er een ander gevoel bij. Het is zo gek, je loopt daar als typisch westerse (rijke!!) blanke mensen en je gaat kijken hoe zielig deze mensen wel niet zijn . Natuurlijk is het erg indrukwekkend, maar het is een erg dubbel gevoel om daar rond te lopen. We hebben veel slechte huizen gezien, we mochten er zelfs bij eentje naar binnen. Na de wandeltour zijn een kroegje in gegaan en hebben Kirsten, Lies en ik een bepaald Afrikaans dansje met 2 Afrikaanse vrouwen gedanst. In dit kroegje trouwens was een hunters dry (zoetig bier) niet kleiner dan in 660 ml. Echt zo groot! Tijdens het eten werd er een ontzettend mooi optreden gegeven met dans en muziek. Na het eten zijn Eef en ik nog bij de shop geweest in het gebouw, maar er was voornamelijk aardewerk en dat konden we moeilijk meenemen in onze koffers. We hebben dus uiteindelijk niets gekocht. We hadden het op een gegeven moment wel gezien dus besloten we om ervandoor te gaan. Er zou een gids met ons meegaan om ons veilig bij onze auto te brengen. Het is misschien 120 meter tot de auto, wordt er vlak achter mij een tas uit een meisje haar armen gerukt en de man die dat deed rende heel hard weg. Daar was Zuid- Afrika weer, ik hoorde het alweer aankomen ‘welcome to South- Africa’. We hebben ze geholpen met aangifte doen en ze ook meteen naar huis gebracht. Voordat we het huis vonden waren we ook al bijna één uur onderweg, maar uiteindelijk hebben we Grant kunnen vinden die ons de weg wees.

Zaterdag 25 oktober ’08

Ik ben al twee weken bezig met nadenken of ik wel of niet moet bungee jumpen. Ik heb alles op een rijtje gezet. Wat houd me tegen? Ja het ergste wat mij tegenhoudt is mijn angst. Ik heb ontzettende hoogtevrees en aangezien we vandaag naar de hoogste bungee jump ter wereld gaan, is het moeilijk voor mij om te beslissen.
Uiteindelijk besloot ik om mee te gaan, gewoon om te kijken. Als ik dan echt het gevoel zou hebben dat ik zou willen springen, kon ik dan altijd nog kiezen. Maar het liep wat anders. Toen we na 2,5 uur rijden aankwamen op de bloukransbrug, stond ik al strak van de zenuwen. We gingen richting de receptie en de meiden begonnen meteen met inschrijven. Een vrouw vroeg aan Kirsten of we allemaal zouden gaan bungee jumpen, waarop Kirsten heel droog ‘Ja’ zei! Ik kreeg een formulier voor me waarop ik van alles moest invullen. Daarna werd je gewogen. Ik vroeg aan de vrouw of ik eventueel nog terug kon als ik het niet wilde, maar ze zei dat als je eenmaal betaald had, je je geld niet terug kon krijgen. Ik dacht bij mezelf: ‘Oké, Nadine, Als je het echt niet wil, dan wil je niet, dus dan doe je het ook niet!’ Ik ging richting de instructeur, waar ze de harnassen omdeden en vroeg hem wat hij ging doen als ik echt niet durfde, waarop hij antwoordde: ‘Dan duw ik je!’ Nadat hij dat gezegd had werd ik pas zenuwachtig. Ik wilde ook niet alleen maar van een hele grote afstand het bekijken, dus ik dacht dat ik het altijd kon proberen. Voordat we gingen bungee jumpen moest ik natuurlijk eerst de brug op komen. Dat was nog erg ook! Ik heb namelijk ontzettende hoogtevrees en de bungee is 216 meter! Dus de brug was erg hoog! En dan was de catwalk ( het pad waar je over liep naast de brug) een pad met roosters waar je naar beneden kon kijken om alvast een voorproefje te krijgen van wat je te wachten staat. Het was zo ontzettend moeilijk om in een normaal tempo die brug over te komen. Ik zette me gewoon automatisch af. Gelukkig was Kirsten er, zij trok me (letterlijk) over de brug heen. Toen we eenmaal op de brug waren, moesten we wachten totdat jij omgeroepen werd. Ik was de derde van ons groepje, de zesde die ging springen. Ik werd steeds zenuwachtiger, naarmate ik dichter bij de sprong kwam. Uiteindelijk ben ik helemaal in huilen uitgebarsten maar hebben ze me toch van het platform afgeduwd! Het was zo ontzettend eng! Gelukkig heb ik er een dvd van en een paar foto’s zodat jullie het allemaal mee kunnen beleven! Potverdikkemme, Ik heb het gewoon gedaan!

Na het bungee jumpen zijn we richting de djembe lodge gegaan. Dat is een ontzettend mooie lodge met een ontzettend mooie natuur er omheen en helemaal in Afrikaanse natuur style ingericht. Het was er heerlijk. We hebben onze dvds er gekeken en Lies en ik hebben vrienden gemaakt met nog een andere backpackers, Ray van de ‘Tsitsikamma backpackers’. Omdat de dvd speler mijn film niet goed afspeelde van mijn bungee, wilde ik zeker weten dat het niet aan de film lag, dus toen we een stukje aan het wandelen waren, lies en ik, heb ik een man die buiten voor zijn hek stond, gevraagd of hij een dvd speler had om mijn dvd af te spelen. Uiteindelijk was alles goed met mijn dvd gelukkig!
We zijn s’avonds uit eten geweest bij het hotel in het dorp. Dat was een drama. We waren al moe van het jumpen en toen liet het eten ook nog eens 1,5 uur op zich wachten. Uiteindelijk was het rond 21.00 dat we konden eten. Na het eten zijn we weer terug naar de lodge gegaan. Daar heb ik gezellig met wat locals over van alles en nog wat gepraat. De meiden zijn lekker gaan slapen en ik heb beneden aan de bar de interessante verhalen van de geschiedenis van het racisme gehoord en de discussies mogen volgen. Het was niet wat je van een ontspannen avondje verwachtte, maar een stuk interessanter wel!

Zondag 26 oktober ’08

Vandaag zijn we vroeg opgestaan om naar Monkeyland te gaan. Ik kon moeilijk m’n bed uit komen omdat ik nogal kapot was van de inspanningen van de vorige dag. Uiteindelijk na een heerlijk ontbijt met het zonnetje op mijn gezicht zijn we richting monkeyland gereden. Onderweg moesten we weer over de brug en waren we allemaal weer zo enthousiast over gisteren.
We hebben ontzettend veel apen gezien in Monkeyland. Er waren alleen apen die opgegroeid zijn met mensen en nu in de natuur leven en gered zijn van de mensen. Het was grappig om te zien dat verschillende soorten apen met elkaar opschieten. Ik heb trouwens nog nooit zoveel apen van dichtbij gezien. Het was heerlijk om een wandelingetje te maken met het mooie weer door het bos en dan lekker naar aapjes te kijken!

Toen we thuiskwamen van monkeyland zijn we meteen onze auto weg gaan brengen. Gelukkig hebben we deze auto niet meer. We moesten nu wel meer betalen omdat we het geen drie maanden willen lenen. Het blijft een rare business, die Carl Hire. Naja in ieder geval is alles goed gegaan dit weekend. Ik ga nu lekker naar bed me voorbereiden op mijn grote trip die begint morgen, richting Kaapstad.

Ik spreek jullie snel en vergeet niet een berichtje achter te laten sweeties!

Dikke kus en tot snel,

Nadine