Het bazbus avontuur!

Lieve mensen,

Mijn tijd in Zuid- Afrika zit er alweer bijna op! Ik kan het haast niet geloven. Vooral na de laatste twee superweken, vind ik het best moeilijk om dit mooie land achter me te laten (voor nu). Ik zal een beetje op een rijtje zetten wat de afgelopen week mij bezig heeft gehouden.

Woensdag 5november
Woensdagochtend ging om half 7 de wekker. Na een problematische start met de Bazbus, zaten we om 8.45 eindelijk in de bus. We moesten zo een 6 uur in de bus vertoeven, voordat we aankwamen in Oudtshoorn. Eenmaal aangekomen in Backpackers Paradise hebben we onze spullen in een hoekje gezet en hebben eerst even gerelaxed. Het is wel even anders als je met de Bazbus gaat reizen, want als je in de stad dan wat wil gaan doen, moet je of alles lopen of een taxi bestellen. Wij besloten lopend een restaurantje te gaan zoeken, het was ten slotte ontzettend mooi weer. We hebben bij een Zwitsers restaurantje gegeten, waar ik rösti heb gegeten. Het is wel vreemd, zit in je Zuid- Afrika, eet je een Zwitserse maaltijd :)! We kwamen na het eten tot de ontdekking dat we helemaal geen ontbijt hadden voor de volgende dag, dus moesten we nog een supermarkt vinden. Het was 19.45 en we moesten nog op zoek gaan naar een supermarkt terwijl alle winkels hier om 20.00 gesloten zijn in dit dorpje. We hebben het aan drie voorbijgangers gevraagd en uiteindelijk waren we om 19.58 in een supermarkt om snel nog even fruit en yoghurt te halen! Alleen de supermarkt waar we heen waren gestuurd, lag nogal in een zwarte buurt. Toen we uit de supermarkt kwamen keken 10 ogen ons aan met de uitdrukking van wat wij HIER doen. We zijn er snel vandoor gegaan in de hoop dat er niemand ons zou volgen. We hadden ons lesje wel weer geleerd, geen boodschappen doen ’s avonds in een stad die je niet kent.
Toen we in de lodge aankwamen waren er twee Nederlandse jongens net gearriveerd. Ze vertelden dat ze wilden gaan cagediven en ik heb ze natuurlijk haarfijn uit kunnen leggen hoe gaaf dat wel niet was. Na een gezellig gesprek bij het kampvuur, zijn we naar bed gegaan.

Donderdag 6 november
Vandaag stond de 30 km mountainbike tocht op het programma. Om 8.15 werden we klaar gemaakt voor vertrek. We dachten eigenlijk wel dat het een groepentocht was, maar de tocht bleek uit ons drieën te bestaan. We kregen alle drie een eigen mountainbike met een veiligheidsbakje erbij, waar een slot en een ketting inzat. Ook kregen we een mooie helm op, waar we erg blij mee waren op deze warme dag! We werden met de bus naar de Cango Caves gebracht. Je raadt het al, deze grotten liggen ongeveer 30 km van Oudtshoorn vandaan. We kregen eerst een rondleiding door de grotten. Na de rondleiding kwamen we voor de verandering wat Nederlanders tegen. Je doet dan weer even je standaard praatje: Waar komen jullie vandaan, wat doen jullie hier, voor hoelang zijn jullie hier etc. Daarna moesten we er toch echt aan gaan geloven. We zijn de fietsen opgesprongen ( eerste paar meter wat ongemakkelijk) en nog geen kwartier later gestopt bij een leuke boerderij. Het bleek een beestenboerderij te zijn waar je dromedaris kan rijden. Dat konden we natuurlijk niet voorbij laten gaan. We zijn op de dromedarissen geklommen en hebben nog geen 200m achterop gezeten. Stiekem vond ik dat ook wel genoeg, want ik had wel echt medelijden met die beesten.
Na het dromedaris rijden zijn we weer op de fiets gestapt opweg naar de volgende farm, een struisvogelfarm. Op de weg ernaartoe zagen we al ontzettend veel struisvogels. Het is wel grappig, het lijkt net een beetje het landschap van Nederland. Stel je maar de koeien in de wei voor in Nederland en vervang nu de koeien voor struisvogels! Het was wel heel bizar om te zien, die vogels kijken je heel doordringend aan als je langsfietst, het was vaak maar goed dat er grote hekken omheen stonden, want anders was ik vast al wat vaker aangevallen. Het was wel echt een prachtige omgeving waardoor we fietsten. Na de struisvogelfarm, waar we alleen wat souvenirs hadden gekocht omdat we met een te groot schuldgevoel zaten van de dromedarissen, zijn we een straatje ingegaan waar je een theehuisje hebt, waar je heerlijk buiten kan zitten (hadden we gehoord). En heerlijk was het! Het zag er zo romantisch uit daar! We zijn tot de conclusie gekomen dat als we ooit nog gaan trouwen, we deze locatie uitkiezen! Na er heerlijk gegeten te hebben en genoten te hebben van de zon, zijn we op de fiets gestapt om de laatste (20) kilometers af te leggen! Wat had ik het af en toe zwaar zeg! Vooral omdat de zon vol op je schijnt en de wegen niet altijd recht lopen, was het voor mij nog best een opgave. Maar uiteindelijk hebben we het gehaald hoor! Toen we in de lodge aankwamen hebben Kir en ik meteen een duik in het (vieze) zwembad genomen om af te koelen. Toen we aan het drogen waren in de zon hoorden we een bekende stem! Het was Sylvia, een andere student van Khaya! Wat een toeval zeg! Elke keer komen we weer Nederlanders tegen, en dan ook nog bekenden! ’s Avonds zijn we voor de verandering maar weer uit eten geweest in een restaurantje genaamd Dolce et Vita.

Vrijdag 7 november
Vrijdagochtend gingen we een Xhosa- tour doen. Een man van dit project kwam ons in de lodge ophalen. We moesten ons met z’n vieren in een auto proppen die ontzettend smerig was. Ik wist niet hoe snel ik weer die auto uit moest komen. Jammer genoeg had hij dat niet door, want hij wilde ons wel even een kleine townshiptour geven (45 min later!). Hij vertelde ons over een project die hij heeft met Alphen aan de Rijn. Ze zijn de township toeristisch aan het maken, zodat er uitwisselingsprogramma’s plaats kunnen vinden tussen studentes en ze zo meer te weten kunnen komen over de Xhosa- cultuur.
Toen de auto stopte, stonden we voor een Xhosa- huisje waar 3 vrouwen stonden te dansen en te zingen als welkom. We gingen in dat huisje een echt Xhosa ontbijt eten. Het ontbijt bestond uit gestoomd brood, gebakken brood, worstjes, boter, kaas en jam. We gingen op de grond op een kussen zitten en voor ons lag een deken met het eten erop. Het eten was lekker! Vooral het gestoomde brood had een aparte lekkere smaak. Na het ontbijt kwam de Sangoma langs om dingen uit te leggen en om een reading te geven. Hij legde uit dat hij doormiddel van voorwerpen met zijn voorouders kan praten en daardoor ook met andermans voorouders. Aan de ligging van de voorwerpen kan hij jouw leven ‘voorspellen’. We werden met z’n vieren naar het huis van de Sangoma gebracht, een kamertje in een ontzettend vies huis. We hebben daar één voor één een reading gehad.
Na de reading moesten we snel weer terug richting de lodge omdat de shuttlebus richting George optijd vertrok. Toen we in George aankwamen zijn we Ben nog tegengekomen (de Belg). Wat een toeval allemaal! Je komt ook echt iedereen weer tegen! Naast Ben stond nog een andere jongen die later de huisgenoot van Sanne bleek te zijn (het meisje waar we hebben overnacht in Kaapstad). Veel gekker moest het niet worden. Na een gezellig praatje was het dan echt tijd om te vertrekken richting Wildernis. Wat was dat mooi zeg! We verbleven in de backpackers ‘The beachhouse’ en ik weet nu ook waarom. Het was een ontzettend mooie locatie, we hadden uitzicht op een mooie blauwe zee en de lodge zelf was ook echt zo gaaf ingericht. Alles van hout, s’avonds kampvuur. We hebben daar huisgemaakte pizza’s gegeten en ’s avonds kwamen er ook wat locale mensen om gezellig om het kampvuur te zitten en gitaar te spelen. Het was echt een heerlijke avond! Stiekem had ik hier wel een extra nachtje eraan vast willen plakken!

Zaterdag 8 november
Na een kort nachtje moest ik eruit omdat we vandaag gingen kanoën. Gelukkig was het wel het perfecte weer ervoor. We gingen samen met Anna (Frankrijk) en Neil (Engeland). We werden met een busje naar de locatie gebracht waar we startten met de kano’s. Neil en Anna gingen in een tweepersoons kano en Kir, Eef en ik gingen in een driepersoon kano. De omgeving waardoor we vaarden was zo ontzettend mooi! Ik kwam helemaal tot rust! Na ongeveer 40 minuten kanoën, kwam je bij een punt waar je nog 40 minuten moest lopen voordat je bij de waterval uitkomt. Deze tocht was wel iets toeristisch aangelegd, maar de omgeving was nog steeds schitterend! Uiteindelijk kwamen we uit bij de waterval en hebben we een duik genomen en daarna hebben we lekker in het zonnetje gelegen. Om kwart over één kwamen we tot de conclusie dat we snel terug moesten gaan, omdat we anders misschien te laat konden zijn voor de bazbus. Gelukkig waren we niet te laat. Na 40 minuten in de bazbus doorgebracht te hebben kwamen we bij de Highfieldsbackpackers terecht, wat bekend stond om zijn oude huis. Ik kan je zeggen dat het zeker een oud huis is, maar of je het nog een backpackers kan noemen. Het leek wel alsof er in geen 50 jaar meer schoongemaakt was, overal schimmel en stank! Nadat we onze spullen in een redelijk schoon hoekje neer hadden gezet, wisten niet hoe snel we hier weer weg moesten om een schoon eettentje op te zoeken. Na het eten zijn we maar terug naar de lodge gegaan, waar we een hele groep jongens om een kampvuur aantroffen. Ze bleken hier allemaal te werken, langzaam ging bij mij het kwartje vallen. Toen ik de vraag vroeg of er ook vrouwen aanwezig waren in deze lodge, werd er vaag op gereageerd. Oké, ik wist genoeg. Logisch dat het daar dan zo een bende is. Het bleek dat hij de backpackers ook wilde verkopen. We hebben gezellig met de jongens bij het kampvuur gezeten en over de gekste dingen gepraat. Zo hadden we het over de offers die een man moet geven als hij een vrouw zwanger maakt in een Xhosa- cultuur. Als hij zijn offers (10 koeien) niet geeft, kan hij vermoordt worden door de familie van de vrouw. Toch even wat anders in onze cultuur! Na het gezellige kampvuuravontuur ben ik in mijn stinkende bed gaan liggen, wat was dat vies zeg.

Zondag 9 november
Vandaag was mijn moeder jarig! Het eerste wat ik dan ook wilde doen, was mijn moeder bellen. Jammer genoeg had de lodge geen telefoon, dus moesten we het centrum in om een telefooncel te zoeken. Gelukkig was er redelijk snel een te vinden. Na het bellen, hadden we besloten om even richting waterfront te gaan om een terrasje te pakken en wat in winkeltjes door te kijken. Toen we erheen liepen kwamen we Felix tegen (jongen van de lodge). Hij had zichzelf uitgenodigd om met ons wat te gaan drinken. Opzich wel gezellig, alleen stonk Felix ontzettend naar zweet. De wind hoefde maar even mijn kant op te gaan, of een ontzettend zure lucht kwam me tegemoet. Onderweg kwamen we nog twee meiden van Khaya tegen (wat een toeval!). Nadat we wat gedronken hadden zijn we weer richting de lodge gegaan om te wachten totdat de bazbus zou komen.
De bazbus bracht ons op onze laatste bestemming voordat we terug naar PE gingen: Plettenberg Bay!. Het eerste wat ons opviel toen we Amakhaya Backpackers betraden, was dat het gelukkig allemaal weer lekker schoon was. De eigenaar van de backpackers was ook een erg leuke man. Hij maakte de hele tijd grapjes en probeerde mij nog zenuwachtiger te maken voor de skydive. Hij heeft zelf al 49 keer gesprongen (dat is wat ie zegt hè?) dus hij wist wel wat hij kon zeggen om me goed zenuwachtig te maken. ’s Avonds zijn we maar weer voor de verandering uit eten geweest. Tijdens het eten hebben we twee Duitse jongens ontmoet, Philip en Christian. We zijn nog wat met ze gaan drinken en hebben een potje gepoold in Flashbacks (achteraf hoorde we dat het een hele ordi tent is!).

Maandag 10 november
Vanochtend was het spannend wakker worden, want vandaag zouden we misschien gaan skydiven. Het hangt alleen ontzettend van het weer af dus het was nog maar de vraag of het kon. De eigenaar van de lodge heeft om 8.00 gebeld om te vragen of het kon en ze hadden gezegd dat het door kon gaan, dus daar gingen we. We werden om 11.00 opgehaald en naar de skydive gebracht. In de auto werd ons verteld dat er één als eerste ging en twee van ons daarna konden gaan skydiven. Ik wist niet goed wat ik moest doen, moest ik wel als eerste of niet. Uiteindelijk is Eef als eerste gegaan. Het is een ontzettend klein vliegtuigje waarin je met z’n vijven in totaal zit. Na ongeveer een half uur werd mij verteld dat het stipje wat ontzettend snel naar beneden kwam Eef zou zijn. Ik kreeg een kriebel in mijn buik bij de gedachte dat het zo ontzettend snel ging. Toen de parachute bij Eef uit was, zag ik ze op een gegeven moment door een wolk draaien met de parachute! Ik schrok me een hoedje, ik dacht dat er wat fout ging. Achteraf bleek dat ze gewoon aan het spelen waren. En toen was het mijn beurt.
Je krijgt als eerste een harnas aan. Daarna wordt er uitgelegd welke houding je aan moet nemen als je uit het vliegtuig valt. De eerste gedachte die bij mij in me opkwam was: ‘Denk je dat ik echt aan mijn houding kan denken als ik uit een vliegtuig gegooid wordt!’. Na de halve minuut uitleg, was het dan zover en gingen we richting het vliegtuig(je). Toen we er eenmaal inzaten kreeg ik een klein beetje de kriebels. Ik wilde graag als eerste springen, omdat ik anders vast niet meer zou durven. Wij moesten dus bij de deur gaan zitten. Het is echt gek, je ziet het vliegtuigje maar stijgen en dan denk je van nu zullen we er wel bijna zijn en dan ben je nog geen eens op de helft van het aantal feet dat je moet hebben om te springen. Het engste moment dat ik echt zenuwachtig werd, was het moment dat hij zei dat we ons nu klaar moesten maken om te gaan springen, want dan gaat opeens de deur van het vliegtuig open! Ik schreeuwde het even uit! Potverdikkeme, zit je dan op 3 km hoogte en gooit er één opeens de deur open. Er kwam een ontzettende windvlaag naar binnen en ik keek naar buiten en wist zeker dat ik toch eigenlijk niet wilde springen. Je zit echt hoog en op dat moment weet je dat maar al te goed! Maar ze hadden al gezegd dat het vliegtuig maar met één iemand terug komt en dat is de piloot, dus ik moest er wel aan geloven.
Daar gingen we!! Ik heb een snelheid van 199km p/h gehaald en ik had een vrije val van 35 seconden. Ik kan je vertellen, ik heb nog nooit zoiets gaafs in mijn leven meegemaakt! Wat een kick was dat! Meer ga ik nog niet verklappen, want jullie moeten gewoon mijn dvd komen bekijken! Maar in ieder geval kan ik weer zeggen: Yes, I did it! And Yes, I enjoyed it!!

Dinsdag 11 november
Dinsdag was het weer opeens omgeslagen. We hebben die dag nog in een winkelcentrum in Plettenberg rondgekeken en daarna zijn we op bank neergeploft en hebben gewacht totdat de bazbus zou komen. ’s Avonds kwamen we om iets over tienen aan in PE. We hebben de meiden weer gezien en zijn daarna maar snel ons bed in gedoken.